دانشگاه چابهار

در سال ۱۳۵۵ با همکاری دانشگاه ساوت‌همپتون انگلستان و دانشگاه سیستان و بلوچستان با نام «دانشکده دریانوردی و علوم دریایی چابهار» برای پرورش نیروی متخصص ناوگان دریایی کشور بنیان گذاشته شد و مدیریت و راهبری آن توسط مستشاران و مدرسان انگلیسی انجام می‌گرفت. در سال ۱۳۵۷ با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و استقرار انقلاب فرهنگی کلیه مدرسین غیر ایرانی، دانشگاه را ترک گفتند و همهٔ امور آموزشی، پژوهشی و اجرایی به استادان ایرانی واگذار شد. به عبارت دیگر همهٔ دروسی که پیشتر توسط استادان خارجی تدریس می‌شد اینک توسط استادان ایرانی به ویژه دانش‌آموختگان ممتاز این دانشگاه که مدارک خود را با استفاده از بورس وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یا همین دانشگاه در دانشگاه‌های طراز اول خارج از کشور گرفته‌اند ارائه، تدریس و مدیریت می‌شود. این دانشگاه در سال ۱۳۸۱ از دانشگاه سیستان و بلوچستان منفک گردید و به عنوان یک مرکز آموزش عالی دریانوردی و علوم دریایی مستقل کار خود را تا سال ۱۳۸۴ ادامه داد. با عنایت به ارتقاء کیفی محتواهای دوره های آموزشی، رعایت استانداردهای بین المللی آموزشی و استقبال داوطلبان تحصیل در رشته های تخصصی علوم و فنون دریایی در داخل کشور این مرکز آموزش عالی از تیر ۱۳۸۴ از مرکز آموزش عالی به مرتبه "دانشگاه" ارتقا یافت و رشته‌های جدیدی در مقاطع مختلف تحصیلی از قبیل مهندسی کشتی‌سازی، مهندسی الکترونیک و مخابرات دریایی و مهندسی شیلات، مهندسی عمران، مدیریت بازرگانی دریایی، حمل و نقل دریایی، مدیریت حمل و نقل دریایی بین قاره ای، بندر و کشتیرانی و اقتصاد بازرگانی، زیست شناسی دریا، شیلات و آبزیان، شیمی دریا، بنادر و سازه های دریایی، هیدرو مکانیک کشتی، محیط زیست دریایی، کنترل آلودگی دریا، علوم شیلاتی تکثیر و پرورش آبزیان، فرآوری محصولات شیلاتی، صید و بهره برداری آبزیان و ..... نیز به رشته‌های پیشین افزوده گردید.